Grupa licząca 56 osób (osoby niepełnosprawne, ich rodzice, wolontariusze - klerycy WSD Redemptorystów i uczniowie szkół, terapeuci) przebywała w pięknie urządzonym, dostosowanym dla osób z niepełnosprawnościami Pensjonacie „Hanka”. Z okien rozciągały się urocze widoki, szczególnie na lekko ośnieżoną Babią Górę. Zawoja to najdłuższa miejscowość w Polsce otoczona trzema pasmami górskimi: Babiej Góry najwyższego szczytu w Beskidach Zachodnich ( 1725 m. n. p. m.), Policy i Jałowca. Temat „troski” towarzyszył grupie podczas całego pobytu. Pojęcie „troski” rozpatrywaliśmy na płaszczyźnie: Stowarzyszenia „Nadzieja”, rodziny, Tuchowa i okolic, Ojczyzny, Kościoła katolickiego, pomocy: uchodźcom, ofiarom przemocy – dzieciom, osobom starszym. Były wątki o poszanowaniu kultu religijnego, ochrony przyrody itp. Temat szeroki, godny uwagi. Uczestnicy mieli możliwość refleksji nad sprawami dotyczącymi każdego z nas. Wyjazd obfitował w różne atrakcje, podróż była okazją do podziwiania uroczych stron Żywiecczyzny. Atrakcją był przejazd ( długości 1400 m ) wyciągiem na Mosorny Groń. Przy słonecznej pogodzie radością było podziwianie Babiogórskiego Parku Narodowego z licznymi zjazdami narciarskimi i trasami rowerowymi na każdym poziomie zaawansowania. W planie wyjazdu w drodze powrotnej nawiedziliśmy Sanktuarium Pasyjno – Maryjne z cudownym obrazem Maryi Kalwaryjskiej w Kalwarii Zebrzydowskiej. Tam w Sanktuarium modliliśmy się rozważając Drogę krzyżową, odśpiewaliśmy też Litanię loretańską. Był też czas wspólnej kolacji w restauracji Domu Pielgrzyma. Stąd dalszym punktem podróży było Centrum Jana Pawła II „ Nie lękajcie się” utworzone w 2006 r przez ks. kard. Stanisława Dziwisza na Białych Morzach w Krakowie – Łagiewnikach jako wotum dziękczynne za pontyfikat Ojca Świętego. Zwiedziliśmy Sanktuarium Św. JP II Wielkiego z relikwią w postaci sutanny, którą miał na sobie Ojciec Święty w dniu zamachu. Centrum z pięknymi kunsztownymi zdobieniami, z płytą nagrobną przywiezioną z Watykanu, z licznymi kaplicami, to miejsca doskonałej medytacji i podziwu. Stąd trasa prowadziła już do Tuchowa po trzech dniach przeżywanych wspólnotowo, radośnie i owocnie. „ Troska” towarzyszyła na każdym kroku w czynach i pozostała do przemyśleń w sercach każdego. Podczas pobytu w ośrodku nasz opiekun duchowy o. Adam Kośla CSsR przybliżał nam wiodący temat podczas homilii w sprawowanych Mszach św. Rozważania oparł przede wszystkim na wzajemnej miłości, która jest źródłem troski. W miesiącu maju szczególnie czcimy Maryję. Podczas naszego wyjazdu w sobotę 13 maja przypadała 106 rocznica I objawienia Matki Bożej w Fatimie. Ojciec Adam przybliżył nam historię objawień i podkreślał wielką troskę Maryi o nas, szczególnie o zbawienia każdego, o nawrócenie grzeszników. Spotkania tematyczne uwrażliwiały każdego na tę ważną sprawę.
W stowarzyszeniu troska polega na wzajemnej pomocy sobie nawzajem, uprzejmości, na głębszym spojrzeniu na bliźniego. Troska pozwala wzrastać duchowo i fizycznie naszym podopiecznym, którzy potrzebują większej opieki ze względu na swą niepełnosprawność, na słabe radzenie sobie w życiu. Działalność stowarzyszenia ukierunkowana jest szczególnie na podopiecznych. Ważna jest jedność w grupie, gdyż wtedy można pokonać trudności, które niesie nam życie. Obecnie ważna jest troska o budowę Domu „Nadziei”, ta wewnętrzna - członków stowarzyszenia i zewnętrzna – darczyńców.
Troska w rodzinie – to staranie o rodzinę, by była zjednoczona, silna w wierze, pamiętająca o przodkach, przekazująca tradycje rodzinne, zdrowa moralne, o wzajemnej miłości.
Troska o miejsce zamieszkania nas tuchowian o Tuchów, innych o swoje miejscowości powinna się przejawiać w różnych aspektach. Należy zdobywać wiedzę i troszczyć się o swą małą Ojczyznę. Na wyjeździe pomocną formą okazały się aktualne egzemplarze „ Kuriera Tuchowskiego” i „ Chorągwi Maryi”, z których w czasie wolnym uczestnicy mogli dowiedzieć się o różnych zagadnieniach. Troska o swe miejsce zamieszkania to możliwość zaangażowania się na rzecz środowiska, udział w organizowanych wydarzeniach itp.
Troska o Ojczyznę to jej poszanowanie, patriotyzm i pamięć. Tak ważna jest troska o pokój, rola w tym względzie modlitwy. Ważna jest troska o wiarę, o Kościół, pielęgnowanie kultu religijnego. Czasy obecne niosą wiele wydarzeń negatywnych np. niszczenie symboli katolickich, figur, krzyży. Ta profanacja jest wielkim przeciwieństwem troski, godzi w wartości chrześcijańskie nas katolików, poprzednich pokoleń. Troska polega na przeciwstawianiu się takim czynom. Przejeżdżając przez Żywiecczyznę pozytywnym obrazem były liczne modlące się grupy ludzi przy przydrożnych kapliczkach Maryjnych, pięknie zadbanych. Podobnie jest u nas. To ładny przykład troski. Z kolei troska o przyrodę pozwala człowiekowi cieszyć się tym co go otacza. Wybrzmiewał też wątek troski o dzieci, szczególnie cierpiące z przyczyn nieodpowiedzialnie zachowujących się rodziców, czy znieczulicy osób nie reagujących na krzywdę dziecka, osoby starszej. Doświadczyliśmy też troski w wymiarze problemów uchodźców. Podaliśmy im rękę w naszych środowiskach. Widzimy też z ich strony troskę o nas. Jedna z wolontariuszek angażujących się w działalność stowarzyszenia to Ukrainka, była też z nami na wyjeździe. Troska wolontariuszy o osoby niepełnosprawne to osobny temat pozytywnie odbierany. Widać to było na wyjeździe w prowadzonych zajęciach, sprawiających tak wiele radości podopiecznym. Szeroki temat „troski” będzie kontynuowany nadal na spotkaniach grupy. Dziękujemy za dotację z Urzędu Miejskiego w Tuchowie, także od Radnych i za wszelką troskę osób dzięki, którym wyjazd mógł się odbyć.
sekr. Stowarzyszenia „Nadzieja” – Grażyna Gut
